VERLANGST
participatieve long-durational slaapvoorstelling
in opdracht van MoMo Festival
@ King Kong Hostel, Schouwburgplein en … overal ;D
2015
VERLANGST || participatieve slaapvoorstelling || MoMo Festival || 2015
Angst en verlangen vormen twee zijdes van eenzelfde medaille; de angst toont wat je niet wilt, draai het om en vindt wat je wél wenst, het verlangen. Sterker nog, pas bij een groot verlangen verschijnt de angst. Logisch ook, want: verlang, verlanger, verlangst. Verl-Angst. Hoe zou het zijn om al onze angsten te ‘verlangsten’, te transformeren in verlangen? Van nachtmerrie naar wensdroom? Wat ‘verlangst’ jij?
VERLANGST is een participatieve long-durational slaapvoorstelling van beeldend kunstenaar en theatermaker Yvonne Beelen. De discipline heeft Yvonne participatieve long-durational slaapvoorstelling genoemd, omdat het een lange tijd duurt vanaf het moment van inchecken op je slaapplek tot uitchecken de volgende ochtend. In deze tijdspanne vindt de voorstelling plaats, maar wanneer en waar is voor de bezoeker niet bekend. Het is een slaapvoorstelling omdat het publiek er daadwerkelijk de nacht in doorbrengt. En het is participatief omdat het publiek proefpersoon is voor een onderzoeksvraag naar een elementair onderdeel van ons dagelijkse leven dat we tweaken ten einde de bevordering van menselijk geluk.
Onder de naam Ytopia onderwerpt theatermaker en kunstenaar Yvonne Beelen met een speelse oprechtheid haar publiek aan experimenten rondom complexe levensvragen, zoals eenzaamheid, intimiteit en angst.
Beelen was al eerder te gast bij Motel Mozaïque en brengt steeds weer verrassend, vervreemdend en toch ook telkens ontwapenend locatietheater. Eerdere slaapvoorstellingen in ‘het motel’ waren Hotel Heden (2014), Zzzt… (2013), de MOMOdrOOMM (2011) en Slaap zzZacht (2010), waarbij je je o.a. overgaf aan was- en scheerkunsten, wandelende suikerspinnen en slaapkamerintimiteiten met wildvreemden.
————— VERLANGST, WAT MAAKT DE SLAPER MEE? ————–
Akte 1: DE SPIEGELCAPSULE en DE ANGSTSCANNER
De voorstelling VERLANGST gaat gelijk van start met het zwaarste onderdeel: De spiegelcapsule, een zeshoekige spiegelruimte waar je je angst onder ogen gaat zien. Door het droste effect zijn alle stemmen in je hoofd weerspiegeld; de optimist, de minnaar, de grapjas, de zalvende, de zwartgallige, en ergens vind je daar ook die plaaggeest, de angsthaas, die je bang maakt voor van alles en nog wat in het leven. Nadat je je angst diep in de ogen hebt gekeken neem je plaats in de angstscanner. Een audiofragment brengt je angst tot een climax en juist op het moment dat je de angst het meest intens ervaart, maken we een kopie van je angst in de vorm van een grote bittere pil. Deze nemen we voor je in bewaring in het ‘angstendepot’ in de incheckbalie van de slaapvoorstelling zodat je met een gerust hart het festival in kunt gaan.
Akte 2: de TRANSFORMETER en het OPLOSSEN VAN JE ANGST
In het tweede deel (de tweede akte) van de voorstelling gaan we je voorbereiden op de transformatie die in de nacht gaat plaatsvinden, met de zogenaamde transformeter. Hiermee meten we of je klaar bent voor de transformatie. Hiertoe krijg je een apparaat op je hoofd, de transformeter, waarmee we je hersengolven zichtbaar kunnen maken op een grafiek, zoals een hartfilmpje dat van je hartslag doet. Vervolgens halen we je scan uit het angstendepot en ga je jouw angst zelf oplossen…. In een glas water. Kun je het verlangen al zien opborrelen? Vervolgens drink je het brouwsel op terwijl je hard op een toverspreuk uitspreekt –ieder woord gevolgd door een slok: ‘Verlengst, Verlongst, Verlangst, verruil verlangen voor mijn angst.’ Daarmee is de transformatieproces in gang gezet en kun je onbezorgd gaan slapen.
Akte 3: The KING en de VERLANGVANGERS
Vroeg in de ochtend terwijl je nog half slaapt hoor je gezang. Het grote monster, waar het hostel naar vernoemd is, is in de nacht zelf ook getransformeerd naar die andere King: The King, Elvis Presley. Hij staat aan je bed in wit Elvis kostuum op Hollandse klompen en brengt je een serenade met een Nederlandstalige versie van Love me Tender. ‘Hou van Angsten, hou van vrees…’ Hij wordt begeleidt door drie lieflijke belichamingen van angsten, die je een kadootje aanreiken: de Verlangvanger. Dit is een laatste apparaatje; een soort ouderwets zakhorloge, echter zit er geen uurwerk in maar een geluidsmodule en een zakspiegeltje waarmee je dit keer in je ziel kijken kunt, op zoek naar je verlangen. Als je het gevonden hebt spreek je deze uit en vang je hem op in de verlangvanger. Om hem voor altijd bij je te dragen, want met de Verlangvanger ben je voor altijd en eeuwig gewapend tegen je angst: voel je hem opkomen, dan trek je je verlangvanger uit je broekzak, klip je hem open en hoor je je eigen bemoedigende stem uitspreken waar het je eigenlijk om gaat: het verlangen.