VPRO’s 3voor12
LABORATOIRE DU GOUT | “Smaakspelletje 2.0 zorgt weer voor kers op de taart.”
De franje ontbreekt ook dit jaar niet op Bazar Curieux. Motel Mozaique en Bazar Curieux hebber er een sport van gemaakt: gidsentochten en kleine performances aanbieden aan het publiek. Ook vandaag weer. Na een soort familiemiddag met een kleine groep festivalbezoekers in de stad is het vanavond voor wie het wil ook weer prijs tijdens de micro performance.
Daar is ze weer. De rode draad in mijn Rotterdamse festivalleven is voor de verandering gekleed in het wit. Al jaren weet ze me te vinden tijdens Bazar Curieux en Motel Mozaique. In het begin nog om me te overrompelen en te shockeren, de laatste jaren als goede bekende die me iets leuks wil laten zien.
Vandaag is ze een arts en ik, samen met een andere bezoeker, haar proefpersoon. Trek deze overal maar even aan, want het is een steriele omgeving. Vervolgens legt ze mij en mijn mede proefdier uit wat de bedoeling is. We zijn letterlijk proefdieren, want we gaan een experiment aan op zoek naar een smaaksensatie. Wat is het en hoe ervaren we het? Veel wollige woorden die een oud kinderspelletje mooi inpakken: geblinddoekt proeven 2.0 zeg maar.
Geloof me, het smaakt echt anders als je eerst tussen dansend publiek in een witte overal stapt om vervolgens door een arts via een steriele lift tien verdiepingen hoger een ruimte wordt ingeloodst waar Mengele wel mogelijkheden in had gezien. En het is de typische mind fuck, die dit festival je altijd biedt, om daar dan weer aan de meest luxe gedekte tafel die je ooit hebt gezien aan te schuiven.
De gerechten liegen er ook niet om. Om te beginnen iets groens, op mijn tong aangebracht met een wattenstaafje. Wasabi-achtig. Als tweede voorgerecht een geel vochtje met veel citroen en zout, maar ook zoveel andere smaken dat ik het geen naam durf te geven. Als hoofdgerecht iets vissigs. Ook met de watten in mijn neus heb ik het idee dat dit vier weken geleden misschien nog lekker had kunnen zijn. Als ervaren slachtoffer vrees ik haar niet echt meer, maar voor de zekerheid slik ik t blokje stevige snot toch snel weg. Goed kauwen, zegt mijn arts een tel later.
Te laat. De IJslandse haai die ik zojuist heb gegeten mist haar bedwelmende uitwerking op mij die het kennelijk heeft als je er goed op knauwt en zo bepaalde stoffen eruit perst. Ik moet het doen met het toetje: t aloude knettersuiker, leg op je tong en voel het versplinteren. Vroeger te koop bij Jamin, tegenwoordig net zo moeilijk te krijgen als een hypotheek. En gratis op Bazar Curieux, als goedmakertje, zoethoudertje, maar vooral kers op de taart.
door: Ron van der Sterren